Dosyć

Mam już serdecznie dosyć tego całego chorowania. Przez ostatni tydzień nic nie robiłam - nie sprzątałam, nie prasowałam, nie prałam, nie gotowałam, dziećmi prawie też się nie zajmowałam. Nie musiałam robić tego wszystkiego bo była u mnie moja mama. Dziękuję Ci mamo za całą pomoc :) Dziewczyny dały Ci nieźle w kość :) Ale dziś powiedziałam - koniec. Muszę zacząć już normalnie żyć. Ileż można tak nic nie robić. Mama wróciła do siebie a my trzy babki zostałyśmy same. Zastrzyki skończone, wenflonu już nie ma, tylko mnie jeszcze straszą, że teraz to jeszcze łatwiej mogę złapać kolejną infekcję - ale ja na prawdę już dziękuję. Łykam tran, magnez, parzę różne herbatki i mam nadzieję, że będzie dobrze.

A wczoraj - był u nas bezowy dzień :)

A dziś - byłam z dziewczynami na upragnionym od tak dawna spacerze :) Jest biało, jest miło, tak lubię :) Tylko to wyjście z nimi z domu, najpierw nie chcą się ubierać a jak już wyjdą to zaraz do domu chcą wracać. Ale nie ma co, mamuśka nie odpuszcza i codziennie na spacerki wychodzić teraz będziemy :) Musimy tylko zdobyć jakieś sanki, bo mamy tak stare i zardzewiałe, że ciężko nam z nimi. No i brakuje nam naszych zimowych portek, które w górach zostały, bo któż to wiedział że śnieg będzie :)

Naburmuszone minki :)

Po chwili było już lepiej :)

Przegoniłam je trochę po naszym osiedlu, po naszym pustym osiedlu. Trochę to dziwne dla mnie - właśnie w naszym województwie trwają ferie zimowe, a dzieci na dworze żadnych. Za moich dziecięcych czasów jednak było inaczej. A teraz - podwórka świecą pustkami.
Jutro wybierzemy się dalej, może uda się kogoś spotkać.